بررسی میزان شیوع توکسوپلاسموز در بیماران همودیالیزی بندر بوشهر، ایران در سال ۱۳۹۱

سابقه و هدف: عفونت توکسوپلاسموز در بیماران همودیالیزی منجر به  عوارض شدید و حتی در برخی موارد باعث مرگ و میر می شود و مخارج قابل ملاحظه ای را به سیستم های بهداشتی تحمیل می کند. با توجه به شیوع بالای انگل در نقاط مختلف کشور ایران، بررسی حاضر به منظور تعیین شیوع توکسوپلاسموز در افراد تحت همودیالیزی شهرستان بوشهر صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، تمامی مراجعین (84 بیمار) همودیالیزی شهر بوشهر که در فاصله زمانی مهرماه 1390 لغایت شهریورماه 1391 به مرکز دیالیز شهر مراجعه کردند، به روش الایزا، از نظر وجود آنتی بادی های igg و igm ضد توکسوپلاسما مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: در این مطالعه، 32 نفر (1/38 درصد) از بیماران همودیالیزی شهر بوشهر از نظر آنتی بادی igg و 2 نفر (4/2 درصد) از نظر آنتی بادی igm مثبت بودند. نتایج مطالعه نشان داد که بین عفونت و برخی از متغیرهای آنالیز شده نظیر سابقه تماس و یا نگهداری حیوانات، مصرف و نحوه شستشوی سبزیجات و نگهداری گربه از نظر آماری رابطه معنی داری وجود ندارد. استنتاج: با توجه به شیوع بالای عفونت توکسوپلاسموز در بین بیماران همودیالیزی شهر بوشهر در مقایسه با سایر افراد این منطقه و با در نظر گرفتن این واقعیت که توکسوپلاسموز به عنوان یک ریسک فاکتور تهدیدکننده حیات در افراد همودیالیزی مطرح می باشد، پیشنهاد می شود این بیماران قبل از دیالیز و همچنین قبل از عمل پیوند کلیه تحت غربالگری توکسوپلاسموز قرار گیرند تا از انتشار این عفونت از طریق روند دیالیز جلوگیری به عمل بیاید.